Zeskantbout is verdeeld in drie klassen: A, B en C

Er zijn twee soorten boutverbindingen: gewone boutverbindingen en zeer sterke boutverbindingen. Gewone bouten worden ingedeeld in A-, B- en C-klassen.

De klassen A en B zijn verfijnde bouten en klasse C zijn ruwe bouten. Geraffineerde bouten van klasse A en B hebben gladde oppervlakken, nauwkeurige afmetingen, hoge eisen aan gatkwaliteit, complexe productie en installatie en hoge prijzen, die zelden worden gebruikt in staalconstructies. Het verschil tussen geraffineerde bouten van klasse A en B is alleen de lengte van de boutschacht. Klasse C-bouten worden over het algemeen gebruikt in verbindingen onder spanning langs de schachtas, evenals voor afschuifverbindingen van secundaire constructies of voor tijdelijke bevestiging tijdens installatie.

Aangezien pijlerkoppen meestal nodig zijn bij de productie van bouten, zijn de meeste boutstaalsoorten: Walsdraad met koude koers . Met de uitbreiding van cold pier-apparatuur of de hoge productiesnelheid nemen ook de eisen aan cold pier-staal toe. Bouten spelen de rol van verbinding, bevestiging, positionering en afdichting in het mechanisme. Met uitzondering van de eenvoudige positioneringsbouten, Zeskantbout is tijdens de installatie voorgespannen en is daarom onderhevig aan statische trekbelastingen. Sommige bouten, zoals drijfstangbouten, cilinderkopbouten, enz., worden gewoonlijk onderworpen aan extra axiale (wisselende) belastingen, dwarsschuifbelastingen (alternerende) of de resulterende samengestelde buigbelastingen, en soms schokbelastingen. Gewoonlijk zal de extra transversale wisselbelasting het losraken van de bout veroorzaken, de axiale wisselbelasting zal de vermoeidheidsbreuk van de bout veroorzaken en de axiale trekbelasting onder invloed van het milieumedium zal de vertraagde breuk van de bout veroorzaken.